Өлеңдер ✍️

  19.10.2021
  137


Автор: Исраил Сапарбай

Айға арзу айтып ем аспандағы

Айға арзу айтып ем аспандағы,
Аспанның да көзінен жас тамбады.
Бұлбұлдардың амалы біткен білем,
Қарғалардың заманы басталғалы.
Қайда, қайда гүлзардың таңғы ажары?
Бастан ауып кеткен бе бар ғажабы?
Қан сасытып маңайды жіберді ғой
Қарға менен құзғынның қанбазары!
Қайда құсым сайрайтын таңда ғана?
Жалған əуен жарай ма жандауаға?
Бұзылған үй қайтадан қалқая ма?
Үзілген жіп қайтадан жалғана ма?
Ұясынан ұшуға талаптанған
Балапанды аяймын балақтанған...
Қайран менің сайрауық құстарым-ай,
Қайдағының қолына қарап қалған!..
Жұмырыңа жұқ болмай шоқығаның,
Орманды аңсап, бауды аңсап оты қалың,
Сарайшықта сайраған боласыңдар,
Top ішінде торыққан тотыларым.
Шамам кемде,
He істейін шарам кемде?
Жайымды ұқсаң, жаратқан, жарамды емде.
Замананың амалын табамын деп
Зарлауыққа айналып барам мен де.



Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу