Өлеңдер ✍️

  19.10.2021
  112


Автор: Исраил Сапарбай

Ең кемінде екі Исраил бар менде

Ең кемінде екі Исраил бар менде.
Ат басындай жүрегіме тар кеуде.
Тəй-тəй басып жүргеніммен бөбектей,
Əй-шайласып қалам кейде жармен де.
Екі аяғым бір-бірімен шалысар,
Екі иығым қан ұйыса, қарысар.
Екі қолым бір жағаға жармасып,
Екі Исраил бір-бірімен алысар.
Көмейіне қылғытқанша терең көр
Жарық күнде мені жалғыз демеңдер.
Екі бұлақ көзден көлге құйылып,
Екі құлақ екі жаққа елеңдер.
Хал-жайымнан хабар алсын қайдан қырт,
Маңмаңгер ек...
Мама ағашқа байландық.
Атқораның ақырдағы жемін жеп,
Айтақырда арғымақтай айналдық.
Дегбірсіздеу дертке дауа дарымай,
Ой да бүгін шашылып тұр тарыдай.
Жаны мұңнан жаралған ғой оның да –
Жабығымнан сығалайды жарық Ай.
Бөрімін деп бөтенсіген бөрік бас
Өле-өлгенше өгейсініп мені ұқпас.
Жөгі болмай, жөні түзу жан болсаң,
Жүрегіме жүрегіңді келіп қос.
Ісім түсіп көрген емес менменге,
Жазылмайтын ауруым бар ем-демге.
«Қап» дер ме екен қадірімді білгендер,
Тым болмаса қара жерге енгенде...



Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу