Өлеңдер ✍️

«Тапанша қазір,
Тапанша қазір тарс етпек!
Аңдыған ажал атанша қазір «арс!» етпек.
Куə бол бұған қарқара киген қара орман,
Куə бол бұған алқара аспан, кəмшат көк.
Тапанша қазір,
Тапанша қазір от алмақ,
Адыра қалып опасыз өмір,
Отан, бақ...
Серігім едің...
Сен де енді бақыл болғайсың,
Егілген Муза,
Төгілген əуен топандап!..
Құрыды діңкем,
Естімей сазды дір еткен.
Жарықты тастап,
Табылсам етті түнектен...
Атсам ба екен маңдайдан, əлде, шекеден?
Атсам ба екен дір еткен, əлде, жүректен?
Ботана татып,
Болғанша бұлай тірі өлік,
Тəуекел деген – тау екен,
Қарғып мінелік!»
...Тамыры шектей тартылған шандыр шекеге
Тас кене түстес тапанша тұрды тіреліп.
Бармақты басса...
Шүріппе мынау қармақтай
Айтқызбай зарын,
Ауыртпай жанын алмақ қой?..
Бергі өмір жəйі белгілі болды, белгілі,
Арғы өмір...
Бəлкім, көрінер жанға Жəннаттай...
Сабырын сарқып,
Санасын жаулап күйкі өлім,
Орманға келген,
Оңаша тастап үй төрін.
Ажалдың оғы кезелген кезде...
Кенеттен
Аяғына келіп орала кетті Иті оның.
Қарайды күшік:
«Атпағын, – дей ме, – атпағын!»
«Бұл неме қалай саңлауын тапты қақпаның?
Ит-өмір деген осы ғой, осы...»
Сонан соң
Қаруын тастап,
Қалаға қайтты Бетховен...