Өлеңдер ✍️

Тереземнің тұсында

Бозқараған бойжетіпті.
Көбейді көз қадаған.
Саяқ көзден сақтанып саябанда
Əжем отыр шүйкесін созбалаған.
Бойжетіпті, білмеппіз, Бозқараған,
Көзден аман болғай да сөзден аман.
Бозқараған жанына жиналады
Бозарып ай туғанда бозбалалар.
Əтіріне ауаның алған мас боп
Əн айтады түнімен армандас топ.
Төсегінде дөңбекшіп ұйықтай алмай
Əжем байғұс жатады саржамбас боп.
Бозбаланың аяулы арман əні,
Ай нұрына ақжібек жалғанады.
Елтігендей сиқырлы сазға жаны
Бозқараған толықсып, толғанады...
Ай төбеден ауады,
Əрі асады
Бозаң түске боялып қала шамы.
Бозамық таң Шығыстан шаң бергенде
Бозбалалар үйді-үйге тарасады.
Күн шығады.
Тіршілік жанданады.
Бозқараған сілкініп, паңданады,
Бозбалалар сыйлаған сырға ма екен,
Жапырағында жəудіреп əн қалады!