Өлеңдер ✍️

І ҒАСЫР
Атам талай шежірені,
Аңыз етіп айтар құрап.
Білгім келіп тұрғаннан соң,
Қызықтырар кейбір сұрақ.
-Ата, біздің Таразға осы,
Екі мың жыл толды дей ме?
Күмбездері көмкерілген,
Әсем қала болды дейме.?...
-Айтып онда берейін мен,
Құйма құлақ зерегіме.
Тараз жайлы білгің келсе,
Құлақ түргін дерегіме.
Екі мыңдай жылдар бұрын,
Шежіріні болсаң тыңдар.
Қаңлы, Үйсін ержүрек ел,
Көшпелілер болған ғұндар.
Өз алдына елдер болған,
Ат үстінде жауын торып.
Батырлары арыстандай,
Жүреді екен жерін қорып.
Соны көріп Хань патшасы,
Үрейі ұшқан қатты қорқып.
Егер олар біріксе ел боп,
Жеңілемін деген жортып.
Тыңшыларын жіберген де,
Жайлы өзіне дерек терген.
Үйсіндерді марапаттап,
Күн биіне қызын берген.
Алтыны мен жібегін де,
Аямастан таратыпты.
Аңғал батыр бабам елін,
Байлығымен қаратыпты.
Алданыпты әз-әзілге,
Ала ауыз боп ағайынмен.
Көшпенділер әлсіресін,
Берем сонда сазайын мен.
Бабасының жерін басып,
Шегірткедей жауып қаптап.
Елін құл қып, малын алмақ,
Ханьнің қолы келед қаптап.
Сұс көрсеткен айбаһардан,
Сасқан елде болған дүрлік.
Ағайындар бас қосыпты,
Тажал оққа қарсы бірлік.
Қара түнге қарсы тұрмақ,
Тапқандай боп керек амал.
Өр Таластың сағасынан,
Соққан сонда берік қамал.
Жонып жебе, найзаларын,
Қылыштарын тасқа қайрап.
Қара бұлтай төнген жауға,
Бес қаруын отыр сайлап.
Қақты дабыл дауылпазы,
Садақ тартар келді кезек.
Жау өлігі тау боп жатыр,
Жаралысы қағар безек.
Таспен атқан қамалдарын,
Қабырғасы күйреп жатыр.
Лап қойғанға ішке қарай,
Сүңгілерін түйреп жатыр.
Қаптаған жау сарқылмаған,
Аз халыққа болған қайран.
Қан өзендей ағып жатыр,
Болған қырғын үлкен майдан.
Бабам жүрген жолмен қатпар,
Тағдыр уын татып көрген.
Ұрпағыма аманат деп,
Даласы үшін жанын берген.
Батырлардың сінген қаны,
Таразға ел табынады.
Ел намысын қорғамасаң,
Рухы жасып жабығады.