Өлеңдер ✍️

  17.10.2021
  130


Автор: Дәркен Танабаев

Мынау шексіз....

Мынау шексіз, шетсіз осы белеңде,
Жер де, күн де жаралмаған әлемде,
Көмкерілген көкжиекте болмаған,
Күркіреп бір ақпаған-ды өзен де.
Қайырымды тіршіліктің иесі,
Болғаннан соң күші жетер киесі.
Жаратыпты жерді, күнді, аспанды,
Жаратқанның ең керемет сый осы.
Онда әлі жер анада жас екен,
Алғаш көрген қызығына мас екен.
Қос анары секілді бұл Қазығұрт,
Балбыраған жаңа қатқан тас екен.
Қанша ғасыр содан кейін кім білді,
Көтеріліп көкжиектен күн күлді.
Жер ананың бауырында күн кешкен,
Адамдар мен жануарлар мың тілді.
Ал уақыт шыр айналып жатпаған,
Перзенттерін құшағында сақтаған.
Бейқам жатқан тіршілікті жердегі,
Топан суы түгел басып қаптаған.
Айла құрып жаратушы тәңірім,
Өз құлына берген тосын әмірін.
Алып кеме жасап жолға шығарыңдар,
Құтқармақ боп тіршіліктің тамырын.
Мекендеген орман, тау мен даламды,
Жұбыменен жан-жануар, адамды,
Кемесіне түгел бәрін жинаған,,
Толтырғанды нәр алатын тағамды.
Жүзген кеме су бетінде қалықтап,
Құрлық іздеп, тау біткенді шарықтап.
Жан біткенге жер іздепті қолайлы,
Жайлы мекен таппақ екен анықтап.
Қолайлысы болмаған соң, ал басқа,
Тіреліпті келіп өркеш жартасқа.
Кемедегі жан-жануар жұбымен
Тағдырлары таңылған ба сол тасқа.
Бұл аңызда айтылатын сыр шумақ,
Бала күннен көкейімде тұр тулап.
Жүрегімнің тыңдап көрші дүрсілін,
Асыл мұра құпиясын көр тыңдап.
«Қазығұрттың басында кеме қалған,
Ол әулие болмаса неге қалған.
Кілең жетім ішінде жатып қалып,
Жан-жануар адамзат содан қалған».
«Қазығұрттың басында кеме қалған,
Ол әулие болмаса неге қалған.
Жетім бала ішінде жатып қалып,
Қазығұрт ата-бабамыз содан қалған».
«Қазығұрттың басында кеме қалған,
Ол әулие болмаса неге қалған.
Жетім қозы ішінде жатып қалып,
Шопан ата жануар содан қалған».
«Қазығұрттың басында кеме қалған,
Ол әулие болмаса неге қалған.
Жетім бота ішінде жатып қалып,
Ойсыл қара жануар содан қалған».
«Қазығұрттың басында кеме қалған,
Ол әулие болмаса неге қалған.
Жетім құлын ішінде жатып қалып,
Қамбар ата жануар содан қалған».
«Қазығұрттың басында кеме қалған,
Ол әулие болмаса неге қалған.
Жетім бұзау ішінде жатып қалып,
Зеңгі баба жануар содан қалған».
«Қазығұрттың басында кеме қалған,
Ол әулие болмаса неге қалған.
Жетім лақ ішінде жатып қалып,
Сексек ата жануар содан қалған.
Содан қалған алып пілің арыстан,
Қорқақ қоян, жүйрік бөкен жарысқан.
Өсімдіктер, жеміс-жидек, жайқалған,
Қу түлкі де, қарсақтар да алысқан.
Тамшы бастау тамып тұрған қасында,
Барлығы да нәр алыпты басында.
Ақ сүйек пе, қара ма еді білмеймін,
Адам ата жалғыз еді расында.
Тату онда тұрған дейді барлығы,
Күштілердің жүрмейді екен жарлығы.
Әлсіздердің орындалып арманы,
Қазығұрттың болмапты еш тарлығы.
Өмір, тірлік дана екен бәрінен,
Көп нәрсені түсінбеймін әлі мен.
Қызыл гүлді мен бөкеннен аясам,
Ал бөкенді қасқыр атты кәріңнен.
Қимаймын мен қасқырды адам оғына,
Ал адамды айуандықтың жолына.
Тіршіліктің өз заңы бар ағайын,
Бердім оны табиғаттың қолына...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу