Өлеңдер ✍️

Құдірет деген сыңар қанатты құс болады екен. Ол өмір бойы өзінің сыңарын іздеумен өтеді. Егер ол өзінің серігін тапса, екі дене кірігіп, екі қанат бірігіп, бақытты жандар сияқты ұшып кетеді екен.

Сен де кештің сол мұңды, мен де кештім,
Сені қайдам, мен енді емделмеспін.
Әппақ нұрдан жаралған қанатымды
Керсе-дағы, қайтейін, сенбеді ешкім.
Сыры кейін ашылар, кете бере —
Айдай ару ажалдың жетегінде.
Жабысқан дерт бұл өзі ғайыптан кеп,
Бозбалалық дәуреннен өте бере.
Орнады да басыма ғаріпшілік,
Тамырымда у ақты талықсытып.
Ақ мақтадай аршыған қауызынан
Жалғыз қанат жанымды жарып шығып.
Жалғыз қанат ол неге, жалғыз қанат?!
Жалғызымды жау түгіл, жар қызғанад...
Сыңар таппай сыңсиды жазған байғұс,
Қара түнге қауырсын малғызып ап.
Мен-дағы бір жер басып жүрген елес,
(Берем десе, Тәңірім кімге бермес).
Сапарласын таба алмай сағы сынған,
Дүнияда, дүние-ау, бір мен емес.
Жастығымды алған соң арзандатып,
Неме керек, дариға-ау, қалған бақыт.
Неге маған келмейді Ол кеш те болса,
Қанатының астына маржан тағып.