Өлеңдер ✍️

Жадымда жоқ, бұрнағы күн, кеше ме,
Бір доцентке ұшырастым көшеде.
Сәлемдессем Алатауға қарайды,
Шолғысы жоқ төмпешікті, маңайды.
Ертеңінде профессордың жанында,
Келе жатсам институт бағында,
Әлгі доцент көріп жылмаң қағады,
Сұрап жатыр үйді, бала-шағаны.
— Қалай өзі, һәм, иә, жаттаймыз,
Сембі сайын сізді іздейміз, таппаймыз.
Коллективте тату едік, Тіпті біз
Есіңізден шықтық білем, ұмыттыңыз.
— Судыраған болайын-ау сөзіңе,
Дәйім сенің түсу үшін көзіңе,
Кезек күтпес ісім болып, Ертелеп
Профессорды жүре алам ба жетелеп.
Болады екен адамдар да бұл сынды!
— Деп жүрегім бір сот ауыр күрсінді.
Осылардан сонылап із қалмаса,
Әттең сонау болашаққа бармаса.