Өлеңдер ✍️

Абылайхан даңғылынан түсіп төмен,
Өмірдің қилы қырын ойлап келем.
Бір кезде өз көзіме өзім сенбей,
Дауысым да шығып кетті паһ-паһ деген.
Тірсекке шашы түскен, тал шыбықтай,
Қысылып маңайынан әсте ықпай.
Қолында ши сыпыртқы тротуарды
Сыпырып жүр бір ару, қабақ шытпай.
Риза болып кетіп таяу келдім:
— Атың кім, айналайын? — сауал бердім.
— Гүлнар, — деді ару таң боп қарап,
— Қолыңды жәй, — дедім де, бата бердім.
— Қорланып бұл еңбекке жасың төкпей,
Қиында қайсарлық қып баса-көктей,
Қасқайып қарсы тұрып жеңе білген
Қалпыңнан айналайын, гүлде кектей.
Біліпсің жақсы-жаман тегін тектей,
Ұмтылған мақсатына қалмас жетпей.
Тер төгіп, тілім наныңды адал жепсің,
Сайынның көшесімен лағып кетпей.
Атынды тауып қойған гүлдің нәрі,
Сай екен сымбатың да, тұлғаң әрі.
Ізеті, әдебімен әлемге әйгі
Еді ғой қазақ қызы елдің сәні.
Көркіңе сай екен де ақыл-ойың
Асырсын мәртебеңді келер тойың.
Үлгі боп аймағыңды тамсандырып,
Көтере бер еліңнің абыройын.
Кірісті ол қайтадан жұмысына,
Алла берген несібе-ырысына.
Сыпырғышың тазартсын кір-қоқыстан
Қыз намысын бастаған қыры сына.

16.11.2001 жыл.