Өлеңдер ✍️

Жаман жоқ әсте біреуге күнің түскеннен,
Зәредей зәрулік
Зауалдай зор бір күшке енген.
Сонда бүкіл өмірі тәуелді өткендердің күйін көр,
Тағдырын күткен қиылып құзыры үстемнен.
Тереңдеп әрі тобыр мен топқа мойын бұр,
Топта құзыр бар, тобырда қамытты мойын құр
Алладан аяу, адамнан қайыр безбенде,
Себеп пен салдар сарсаңға салған ойым тұр.
Себебі — күрек, салдары — жәйулі алақан,
Сананы солдырып, тығырыққа әкеп қамаған.
Япыр-ау сонда адам өмірі тұра ма
Тірліктен ылғи жыртық көңілді жамаған!
Күнде көрерің тағдырлар жүдеп, жабыққан,
Ғұмырын қарғап, тірлігін жалғап тарыққан.
«Қымбат қазынаң — адам!» деп жазды Ата заң
Биліктің қайсы тереңдеп мұны жаны ұққан?
Төбеңде тоқпақ,
Аузында қақпақ,
Азаматы егемен елдің,
Ұлың ұрлықшы,
Қызың жезөкше
Тірлігің күйкі
Ұйқы-тұйқы
Өміріңнің сыйқы
Күпсінген бей дауа-ау
Неңмен теңелдің?!