Өлеңдер ✍️

Болардай көз суарып көргендер мәз
Жақсылық тал бойында емес қой аз.
Ерекше жымиғанын аймағыңа
Нұр шашып жайнатады бір әсем жаз.
Татымды тал бойыңа жарасатын
Бар өнер, ақыл, білім, парасатың.
Наз айтып тәңіріңе тарсын дерлік
Жәйің жоқ, талайың тау таласатын.
Сондықтан ақын Күләш, болма алаң,
Айналаң — жар жолдасың, бала-шаған,
Бәрі де өнерлілер өрге ұмтылған,
Деп тұрған қара кектен неге қалам.
Гүл бітсін деймін солар қадамына,
Еліңнің тілеп соны әр адамына
Ғұмыр кеш, шарапатың тисін көпке
Жақсылық күткен қарап жамалыңа.
Келер күн кімге мәлім не берері,
Киенің иесі — ақын не келелі.
Жебеген сөзі елеулі ел қызы бол,
Тек қана дертің болсын сөз өнері.
Асыл берсем оңады,
Торқа берсем тозады.
Өлмейтінге келгенде,
Өлеңнен не озады!
Аталы сөз айтуды маған
Қимайды екенсің-ау!
Маңыңа «измдер» тобын
Жинайды екенсің-ау!
Қазақтық қаны мол жанды
Сүймейді екенсің-ау!
Биліктіні көрсең алдында
Билейді екенсің-ау!
Шаман келетінге бисіп, қамырдай
Илейді екенсің-ау!
Мына заманнан ішіңе түймедей сыр
Түймейді екенсің-ау!
Өрелі сөзге ұюды
Білмейді екенсің-ау!
Тәуекел деп кебенек кебін
Кимейді екенсің-ау!
Тегіңді танып,
Негізіңе тартып
Қаттыны сынарман ғып,
Имейді екенсің-ау!
Мінсіз жан жаралмайды
Осының бәрін мін дейін,
Өзіңді сонда кім дейін?
Мәңгүртсің бе білмеймін!