Өлеңдер ✍️

Көп айтса көнді,
Жұрт айтса болды,
Әдеті надан адамның.
Абай

Ашу деген әлсіздіктің белгісі
Кімнің әлсіз келеді дейсіз болғысы
Тұтанады да намыс оты бойдағы
Төзе ала ма қиянатқа әр кісі.
Бойындағы мығым болса қабілет
Қиянатшыл біле тұрып әділет
Жолын бұзып, бұрмаласа ақ ісің
Ғарап болса, дарынсыздың бағы үдеп.
Біле тұрып кім қорлыққа төзеді,
Сол қорлық қой әлсіздіктің өзегі.
Әркімге ақыл үлестіргіш «дананы»
Келгенде көр әлсіздіктің кезегі.
Ашулану әлсіздік деп ұғынып,
Қалсаң дәйім үн шығармай бұғынып.
Өз намысын қорғамайтын өз деген
Ат тағады дұшпандарың мұны да ұқ.
Ол ақиқат, кепке кісі жақпайды,
Біреу даттап, біреу жорта мақтайды.
Абзалы адам өз ақылымен жарлы боп,
Әрбір ісін өз бойына шақтайды. 
Ен қастерлісі қазақтың,
Абыройы еді қызының.
Өзін езі тұл қылды,
Шорт кесіп тастап бұрымын.
Жат босаға аттады,
Ұмытып күллі ырымын.
Қасында жүр аталып,
Адам аты бар бірінің.
Асып кетіп жатқаны
Қытайы мен қырымын...
Ата дәстүрі еді
Ең қасиеттісі қазақтың
Одан да қалып шала боп,
Жүр мәңгүрт байғұс атанып.