Өлеңдер ✍️

Мұңсыз жан жаралмас та,
Адамнан адам басқа.
Көк жойқын теңіз-көлшік,
Көңілі, көзі ашқа.
Сөз зая малға досқа,
Сен оны жанға қоспа.
Елеп іс-әрекетін,
Иінді мұңға тоспа.
Кінәм — сөзіңді кектегенім,
Әулие етпегенім,
Майшелпек болып, сенің,
Өңешіңнен өтпегенім.
Жасымды төкпегенім,
Өскенім, көктегенім,
Түшкіргеніңе жәрәкім Алла деп,
Ол — сенің мақсатқа жетпегенің.
Қанжығаңда кетпегенім.
Өзгеге көрсеткен қорлығың,
Қастығың, зымиян зорлығың —
Дерт болып бойыңды жайлады,
Қарға адым жер саған болды мұң.
Жағалап көрмеген ар елін,
Ниетін не қылған қара едің!
Тағдырыңнан ғибрат алмаған,
Не қылған бейдауа жан едің!
Өзге жан демейсің көгерсін,
Табуға қастық, пай, шеберсің!
Әлемде зұлымдық бар болса,
Өзісің, өзгеше не дерсін!