Өлеңдер ✍️

  19.09.2021
  134


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Қайранмын

Сыншы деген мамандарға таңданам,
Өзі жазып көрмегенін үйреткен.
Теңіз сөзге терең бойлай алмаған
Шақта, ылғи «сирақ шығар бүйректен».
Сыншы деген мамандарға қайранмын.
Зергер емес, зер тоқуды үйреткен.
«Дүмше молда дін бұзарлар» ойранмен
Сөздің басын жарып, көзін күйреткен.
Кейбір сыншы ақындықтан бастаған,
Ол екпіні бірер жылдан аспаған.
Қайсыбірі роман жазып тастаған
Прозаға онысы үлес қоспаған.
Кейбір сыншы көпті аузына қаратып,
Кегін қуып қасақана даттаған.
Сыншы шықты ащы суға жаратып,
Ала тай ғып ру болып баптаған.
Сыншы шықты арқа сүйеп ағаға,
Нұсқауменен жармасар кей жағаға.
Сыншы шықты сынында жоқ мағына,
Сыны ешбір жетпейтұғын санаға.
Өмірде бұл сыналған ең оңай жол.
Ерте атым шықсын десең, сыншы бол.
Өмір түлкі, сен шаршамас құмай бол.
Топты көбейт, «біткен іске мінші мол».
Сыншыға да, сынға қарсы емеспіз,
Өнерге бұл жана түскен емес із.
Мынау дәуір құптарлық тек емес іс
Есепқор сын, жылан жүріс, көмескі із.
Ашық айттым ойымды, дос, несі мін?
Ұнамаған алар кегін, өшін мың.
Туғанына жаққан бар ма тура айтып,
Серік пенен Тұрсынбектен, кешірім.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу