Өлеңдер ✍️

Тан болып тамсанасың таңдай қаға
Ғажайып өнер қонған маңдайға да.
Адамның мүмкіндігін көріп тұрып,
Қадасың, пай-пай қалай жанбай ғана.
Сән сарай, ғимараттар, зәулім үйлер...
Көз тойып, санаң байып, көңілің билер.
Тереңге тұнып қалай ойың кетпес
Мрамор тастар сөйлеп, төксе күйлер.
Мәселен айтайыншы мынау сырды:
Бір бала – тас мрамор көңіл бұрды.
Шөгірді табанынан алмақшы боп
Отырған шұғылданып осы ғұрлы.
Бар ішкі дүниесін, бар назарын,
Шөгірдің жанға батқан бар азарын :
Түп-түгел төгілтіп түр
тас мүсіннің
Тіріден айнымаған бет ажары.
...Жас ару тұтқын болған, көзінде жас
Жалынса аяр ма оны қасақы қас
Қайғысын, күйінішін мұның-дағы
Сөйлеп тұр кәдімгідей мрамор тас.
Түсіпті айнымастан көз жасы да,
Етіне батқан қолдың таңбасы да.
Егілткен тас мүсінді талант күші
Қояр ма әсте тәнті болмасыңа.