Өлеңдер ✍️

Жас шамасы жиырмаға жетпеген,
Ана сүті ауызынан кетпеген,
Дәл осы қыз дүниеге келерде,
Тағдыры еш тарыншақтық етпеген.
Өте берді сәнмен басып аяғын,
Тоқтай ұрып өтті мені ой ағын.
Қолаң шаштың қарасынан ағы көп,
«Сорлы бала-ай» дедім, тіпті аядым.
Келмей шамам ой тізгінін іркуге,
(Қыз жанына үңіліп ол тінтуде).
«Әй өмір-ай, қымбатсың да қаталсың,
Қандай соққын тиді екен бұл шіркінге».
Деп ойладым.
Кезек күтіп отырмын.
Арасынан кіріп-шыққан нөпірдің
Байқап қалдым,
өте берді әлгі қыз
Шашын қара,
қып-қызыл ғып кекілін.
Енді ұқтым.
Бояу екен жаңағым.
Мен өмірдің соққысына баладым.
Жас кеңілі сәндік қуса сабылып,
Егделердің жас болу ғой алаңы...
Бәрі заңды,
жақсыға жан тоя ма!
Өз дегенін етпей жастық қоя ма!
Ылайым тек сыртың ғана құбылсын,
Адамдығың,
жаның болмай бояма.