Әңгімелер ✍️

Бірде Қожа бір досына хат жазып отырады. Қасындағы біреу Қожаның жазғанына көз қиығын салып қарай берсе керек. Әлгі кісіге әбден ызаланған Қожа досына хатты былай деп жазады:

— «Уа, құрметті досым, саған айтар әңгіме, жазар сөз көп еді. Бірақ қазір, осы сәтте, менің желкеме төніп бір көк есек тұр, ол жазғанымның бәрін оқып та тұр».

Әлгі кісі жатып ашуланады:

— Бұл неткен бейбастақтық? Мені «есек» деуге қай хақың бар?

— Біреудің хатын неге оқисың?

— Қашан оқыдым? Сонда Қожа:

— Оқымасаң, менің сені «есек» дегенімді қайдан біліп тұрсың? — депті.