26.08.2021
  145


Автор: Қазақ халық ауыз әдебиеті

Қожанасыр мен мақтаншақ (І әңгіме)

Бір мақтаншақ:


— Дүниеде мені ешкім де алдай алмайды, — депті.


Қожанасыр мұны есітіпті де, мақтаншақты кездестіріп:


— Мен сені еш уақытта есіңнен шықпайтындай етіп алдаймын, — депті.


— Туһ! Бұл әлі ойыңыз шығар, мені алдайтын адам әлі туылған жоқ. Сенбесең, келе ғой, бәсекелесеміз.


Қожанасыр:


— Неден?


Мақтаншақ:


— Сіздің шартыңыз не?


Қожанасыр:


— Мен сізді дарияның жағасына апарып, су ішкізбей алып қайтамын.


Мақтаншақ қарқылдап күліп, Қожаның қолын алып, дарияға түсіпті. Күн өте ыстық, қапырық. Олар шаршап-шалдығып дарияның жиегіне жеткен соң Қожа айтты:


— Куә жоқ?!


— Қандай куә?!


Егерде мен сені дарияға барған соң су ішкен жоқ деп танып кетсем, қандай дәлел айтасың?


— Иә, дұрыс, куә керек екен? — деді мақтаншақ.


— Жүр, қайтып барып бір кісіні куә ретінде ертіп келеміз, — деп қалаға қайтып келген соң Қожанасыр:


— Алдадым.


— Қалай? — деп мақтаншақ таңқалды.


— Дарияның жағасына бардың ба?


— Бардым.


— Су іштің бе?


— Жоқ.


— Демек, алдандың! — деді Қожанасыр.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу