26.08.2021
  88


Автор: Қазақ халық ауыз әдебиеті

Қожанасыр мен бақша иесі

Қожанасыр бір бақшаға кіріп, бақшадағы жемістерді жұлып, қабына салып алып жатқанда, бақша иесі үсітінен шығып қалып:


— Әй, сен мұнда неғып жүрсің? — дейді. Қожанасыр саспастан:


— Жаңа бір қатты құйын тұрып, осында ұшырып әкеп тастағаны. Өзімнің де басым әңкі-тәңкі болып тұр, ағайын, тым қатты айқайламашы! — дейді.


— Ал сені мұнда жел ұшырып әкеп тастасын, мына жемістерді кім жұлып тастады? — дейді бақша иесі.


— Мені құйын домалатып жүргенде қарманып қолыма түскеннен ұстап едім. Мүмкін сонда жұлынып кеткен болар, — дейді Қожа.


— О да солай болсын, ал мына қапқа жемісті толтырған да жел ме? — деді бақша иесі.


— Апыр-ай, осыған мен де таңғалып тұр едім, сен де дұрыс аңғардың-ау! Бірақ осында мені көтеріп әкеп тастаған құйынға бір қап жеміс бұйым ба? Сірә, жел көтеріп әкелген маңайдағы бір пақырдың еңбектеп жинаған қауыны мен қабы болар, мен арқалап ала кетермін! — дейді Қожа.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу