Әңгімелер ✍️

Жазғытұрым жолаушылап, шөлдеп келе жатқан Серікбай сырттай сырын білетін бір үйге келіп түседі. Үйге сәлем беріп кірсе, жалғыз кемпір отырады. «Сәті болды» деп ойлаған ол кемпірге қол беріп:

— Аман отырсыз ба? Ден саулығыңыз жақсы ма? Ауырып қалды деп еді, тәуір болдыңыз ба? Шалдың денсаулығы жақсы ма? Біз жақтағы туыстарыңыз да аман жатыр. Көктеулікке көшіп келетін сияқты... — деп жалбырақтап қайта-қайта амандасыпты. «Шалдың туған-туысқандарының немесе жақын ағайындарының бірі болуы керек» деп ойлаған кемпір мосыға шәугім асып қойып:

— Қара өзекшілік уақыт қой, шай қойғанша сусындап ал, — деп ашыған көже беріпті. Іле-шала дастархан жайып шай қойып жалбырақтай күтіпті. Серікбай сусыны қанып, қарны тойған соң далаға шығып аттанбақшы болып жатқанда, үйден ере шыққан кемпір:

— Қарағым, атың кім? Сен мені танысаң да, мен сені танымадым ғой, — дейді. Сонда Серікбай:

— Мен де сізді танығам жоқ, көже мен шайыңызға бола амандасқаным ғой, — деп атына мініп жүріп кетіпті.