24.08.2021
  297


Автор: Қазақ халық ауыз әдебиеті

Зығыр майы

Қожанасырды әйелі қарызға зығыр майын әкелуге жұмсапты. Бірақ дүкенші бермейді. Бұған ерегіскен Әпенді оның мысығын жымқырып кетеді.


— Сіз есіңізден ауысқанбысыз? — дейді әйелі мұның қойнындағы мысықты көріп. — Мен сізді май әкелуге жұмсап ем ғой, ал сіз не әкелгенсіз?


— Үндеме, қатын, шыда. Құдай бізге мысықты бұйыртты ғой, бәлкім, майға да қарасатын болар.


Әпенді осыны айтып ауыз жиғанша, есік қағылады.


Дүкенші екен.


— Мен қылжақты ұнатпаймын, — дейді ол — Мысықты беріңіз, сіздің қойныңызға тыққаныңызды балалар көріпті.


— Мен оны қазір ғана қылқындырайын деп едім.


— Не үшін?


— Егер мысық ұстағыңыз келсе, арқандап қойыңыз. Біздің үйге келуге тым дәндеп алыпты, кеше зығыр майы тұрған тостақты төңкеріп кетіпті. Міне, қараңызшы, ештеңе қалған жоқ. Бұл қарақшының көзін жоймай тынбаймын.


— Жарайды, ендеше, мен сізге бір қадақ май берейін. Тек мысықты беріңіз, — депті дүкенші амалсыздан.


Қожанасыр майды осылай тапқан екен.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу