Әңгімелер ✍️

Ертеде бір қолынан іс келмейтін олақ адам бар екен. Сонысына қарамастан, ол оны-мұныны істеуге әуес болыпты.

Бір күні әлгі олақ өткір шотпен ағаш шауып отыр екен, қасынан өтіп бара жатқан бөгде біреу оқыс бұрылып, бірден шотқа жармасып:

— Бұл менің әкемнің шоты, сен мұны қайдан алдың? — деп бәле салыпты.

Олақ:

— Бұл өз шотым! — деп өзеурейді.

Ақыры бірін бірі жеңе алмай, қазыға жүгініске келеді. Даукес қазыға олақтың шотын да, шауып отырған ағашын да ала келген екен.

— Тақсыр, бұл менің әкемнің шоты, оған дау болмасқа керек! — депті Даукес:

— Оны қайдан білдің? — депті қазы.

— Оны білгенім, әкемнің шоты шапқан сайын өрлейтін, міне, мына шотта дәл сол қасиет бар екен? — деп әр жері қиқа-жиқа болған ағашты көрсетіпті.

Сөзден жеңілген қазы шотты Даукеске бергізіпті.