Анекдот, әзілдер ✍️

Үшінші-төртінші сыныпта оқып жүрген шағымда еді.
Таң ертеде жанүйямыз жүзімнін астында шай ішу үстінде. Апам, аулдағы әдет бойынша, тапаға тезектін иісін бұрқыратып ыстық нан пісірумен әлек. Қолдан дайындаған сары май мен тәтті әсел дастарханнын ажарын ашады. Әкем шайдін үстінде газеттерді бір сыпыра оқып отырып, біздерге, балаларына, бірте-бірте көзінін қиығын тастап қояды.
-Папа! Егерде ыстық тапа нанға жаңадан піскен сары майды жағып, онын үстіне әселді жағып жесен өте тәтті болады! – деп әкеме ақыл –кенес айтыппын мен.
Сонда әкем менім басымды сипап айтқаны әле есімде:

- Е, балам! Ыстық тапа нан болса, сары май болса, әсел болса – онын бәрін жағып жегенді мен де жақсы білемін. Еңбек етіп, онын бәрін табуды айтсайшы – деген еді ол маған.