Өлеңдер ✍️

Еее, өмір-ай, арылтпай мұнар мұңнан,
Сағынышқа сарқылмас сыңар қылған.
Елге кеткім келеді,
Елге барсам
Елең қағып шығады кім алдымнан?
Кім алдымнан шығады елге барсам,
Туып-өскен,
Түлеген жерге оралсам
Еркелетер таба алмай екі адамды,
Басылмайды-ау бәрібір мендегі аңсар.
Елге барсам,
Басына шыт байлаған,
Баяғыдай алдымнан шықпайды анам.
Көне қорым көзіме түскен сайын,
Көңіл босап боздауық бұлтқа айналам.
Баяғыдай ауылда әкем де жоқ,
Тура сөйлеп сынайтын қатемді өжет.
Өткелінен өткізбей жұтты оны да,
Өлім деген - қатыгез, қатерлі өзек.
"Анаңыздың қолынан дәм татып ек,
Ал, әкеңіз талайға арқатірек
Болып еді!" - деп көрші еске алады
Елге барсам,
...Ескі үйге қорқа түнеп.
Екі бейне сол сәтте-ақ елес беріп,
Ести бергім келетін көп естелік.
Егілгенде жұбаныш бола алмадың,
Еее, өмір-ай, өз балаң емес пе едік?!
Өмір, өмір өтеді-ау сірә да, өстіп
Бірде күліп, ал бірде жылап, өксіп,
Көңіл сенбей көп іске құлазиды,
Тұрсадағы көз көріп, құлақ естіп.
Көзден емес жүректен жас моншақтап,
Көкке қарай беремін жасқаншақтап.
Түбі -
Кеңдік,
Биіктік,
Мөлдірлікті,
Сақтап қалса қалады-ау аспан сақтап!