Өлеңдер ✍️

Біз тербелеген тал бесік талқанданып,

Жарылыстан Жер-ана жатты талып.

«Неткен қуат, Тәңірім-ау?!»деп таңданды,

Қыр төсінде мал баққан аңқау халық.

Аңқау халық,

Мейлінше адал халық.

Сәбиіңді тумастан болған ғаріп,

Өксіп жүріп, дүние-ай, білмедің-ау,

Жібергенін «атомның оты» қарып.

Жас қыршындар мезгілсіз азаланған,

Еске түсіп кей-кейде мазаланам.

Туған жерде олардан қалған белгі,

Тым құрыса, тұрсыншы мазар аман,

Алтын ұя тасыған қызыл қырман.

Жер –ананың жүрегін шайлықтырған,

Қашан ғана атомның үні өшеді,

Қашан ғана мұң тарар мына қырдан?

      Сүлеймен  Баязитов