Өлеңдер ✍️

Жебемеген жетiм менен жесiрдi,
Өлеңшiлер аяспасқа бекiндi.
Жүрiп өткен иiр-қиыр жолдарым,
Менiң нәзiк ғұмырнамам секiлдi.
Жанына ерiп арманы асқақ жандардың,
Гаванада теңiз мұңын аңғардым.
Үрiмшiде үр қызына ғашық боп,
Стамбұлдың көшесiнде сандалдым.
Мұңдарымды түсiн гүлiм, кеш гүлiм,
Жазықсыздан жаман сөздер естiдiм.
Қара жолда жалғыз келе жатып мен,
Сенi есiме ап, елдi есiме ап өксiдiм.
Жылдар мынау үнсiз-тiлсiз жылысқан,
Мектепте мен құтылмадым бұрыштан.
«Ең болмаса дән септiрiп, жүн жинар,
Бригадир болмадың», – деп ұрысқан.
Қайран әкем, зiлсiз ғана зекiген,
Кеше сенi өкпелетiп кетiп ем.
Қара өлеңдей қадiрлi дос таппадым,
Бәрi жалған... бәрi өткiншi, өкiнем.