Өлеңдер ✍️

Қора жақта ескі күбі, орақ тұр,
Қаңқу сөздер бұл ауылда борап тұр.
Ыстық күнде тұт ағаштың қалғыған
Түбінде отыр мысық тышқан аңдыған.
Әріректеу кескен кеше тал жатыр,
Сәкі үстінде шәйін ішіп шал жатыр.
Жүгені мен ер-тоқымы артта тұр,
Бар әңгіме міне осы қартта тұр.
Болмай қалған уайымдайды ол астықты,
Көлеңкеде шынтақтап ап жастықты.
– Сәл ертерек су салғанда бидайға,
Тыңдағанда ұрынбас ек мұндайға.
«Бала бастық бүйте берсе оңбайды,
Көріп жүрміз үйіне көп қонбайды».
Деген сөзді айтып салды кемпірі,
Көп жуғаннан оңып кеткен жемпірі.
Қалыңдау ғып салдырып ап төсегін,
Кемпірінің тыңдамайды ол өсегін.
Мал да қайтты, ауылға кеп кеш кірді,
Көрші үй жақтан матор үні естілді.
Бұрқ етіп шаң, машина кеп тоқтаған,
Түсе бере келіншегін боқтаған.
«Қызу екен бастық бала бүгін де,
Әй оңбайды, оңбайды бұл түбінде.
Келін жақсы, келіншегі жақсы адам».
«Тыныш», – деді кемпіріне қақсаған.
Естіп қалды тұсап жатып есегін:
«Дұрыс шықса осы жолғы есебім.
Кетем болды, қала жаққа көшемін»,
Қарт қысылды айналшақтап есегін.
Бұ сөздерді сұраған жоқ ешкімнен,
Ашық тұрған терезеден естілген.
«Тағы ішіпті-ау», – деген оймен бұрылды,
Көрші үйдің перделері сырылды.
Қысылды қарт аңдығандай күй кешті,
Кіре бере жәпірейген үйге ескі.