Өлеңдер ✍️

Светқали Нұржанға
Үстірт барсаң, дүзді көр,
Дүз дегенім – қасқа болған біздің ел.
Үстірт деген – оқиғалар керуені,
Оқулыққа кірмей қалған сіз білер.
«Қызыләскер жақын қалды, таяды, ә,
Ал, кес, інім, басымды кес, аяма,
Басымды әкет, дене құрсын, Басты әкет!
– Ақыретте көрісерміз, әй, аға».
Іні кетті, тірі кетті жас берен,
Құдіретті ала кетті Бас деген.
...Құдыққа айттым бұл тарихты жасырып,
Талай жылдар тауларға айттым тас керең.
Үстірт деген – мұз құрсаған кең аймақ,
Үскірігі бұлтты қуар кері айдап.
Бұлттарға еріп қаңғып кеткім келеді,
Жаралы ағам жалғыз қалды-ау деп ойлап.
Е, шерлі аймақ, шерлі аймақ,
Бұл әлемде жер бар ма екен сендей нақ.
Жерлей алмай алтын басын ағаның,
Желмен бірге көшіп жүрген мен бейбақ.