Өлеңдер ✍️

Бұл бір ескі қазақтың “күн жайлату” немесе “бұлт қайтару” деген сықылды көне өлеңдерінің сорабы, басқа ештеңе де емес, тұспал не астар мұнда жоқ, болмаған да, болмайды да, осыған сеніп оқыңыз, әйтпесе (абзалы) оқымаңыз.

Шар, шар да бұлт, шар бұлт,
Қабағы түкті хан бұлт,
Таңдарыңды таңға ұрып,
Бара түсіп барлығып,
Қаһарлы үнің қарлығып,
Шамаң келмей шалдығып,
Не жаумайсың, не жаудыра алмайсың,
Сол баяғы жаңғырық,
Ей, діңкелеген шал бұлт!
Жұмыртқасы темірден,
Жұмыршағы желімнен,
Кеңірдегі керілген,
Бір орнында тебінген,
Таяғы тебендей болып желінген,
Жыласа боз бұлау боп егілген,
Елбең, елбең елің бар
Ебелек отқа семірген.
Ай уақытымен толмас па,
Күн мезгілімен шықпас па,
Жұлдыздар дер кезінде жанбас па?
Көлегейлемей,
Көлденеңдемей,
Көпіре бермей,
Көстеңдемей,
Көшсең қайтеді,
Көзден және көңілден.
Ей, шал бұлт!