Өлеңдер ✍️

  29.07.2021
  116


Автор: Сырбай Мәуленов

Қайнекей

Қоясың кейде жөтеліп,
Жөтелді көше сен жүрген.
Келеміз сені көтеріп
Емханадан зембілмен.
Қымтаймыз, сенің қойныңа
Кетпесін деп жел кіріп.
Асылған өзің мойнына
Қарайды тауың телміріп.
Шомылатын өзің әр күні,
Нұрым ғой деп қуанып.
Алматының жаңбыры,
Жылайды сені шығарып.
Өзіңмен ойнап-күлетін,
Келді сол күні дос таңдап.
Аяғың жоқ жүретін,
Армандай саған қос балдақ.
Күрмеліп тілің байланған,
Қолыңда тағдыр шынжыры.
Әшейінде зыр айналған,
Машина баяу жылжыды.
Бұлбұлым менің жез таңдай,
Сөз беріп едің сен кімге.
Машинада қозғалмай
Жатырсың тілсіз зембілде.
Машина ауыр қозғалды,
Азынап соқты жел демде.
Айтылмай қанша сөз қалды,
Арманды сенің кеудеңде.
Көтеріп сені аяңдап,
Вокзалға кірдік баяулап.
Ымдадың тысқа шығар деп,
Қарадың тауға аялдап.
Қарадың Алатауыңа,
Қарадың ала жауынға.
Қарадың бала шағыңа,
Жаңбырдай болашағыңа.
«КазПИ-ім менің жолдас ең
Жүретін ерте,
Кеш барып...»
Деп ойланып сонда сен
Жаттың ба оны еске алып?
Мәжілісте күндіз, түн жүрген,
Боратып сөздің боранын.
Алдың ба еске, кім білген,
Жазушылар Одағын.
Оқ тиген өр қырандай,
Жоқ бойыңда қайрат-күш.
Көз жасыңды шығармай,
Бас шайқайсың, қайрап тіс.
Барасың туған жеріңе,
Ақын жоқ,
Ақын аты қап.
Іздейсің шипа еміңе,
Тартады туған топырақ.
Шипа бол, туған Шилісі,
Шипа бол, туған жаз алдан.
Ахметхан тартқан күй күші,
Алып шық оны ажалдан.
Туған жер саған аманат,
Жан сырын осы жаттап ал.
Болмасын түндей жаманат,
Күтеміз күндей хат-хабар...
Аяқтан кейде шалдырмай,
Тыңдамадым бас білмей.
Көріп ем нұрлы жаңбырдай,
Көріп ем сені жас күндей.
Құс қонбай жасыл талдарға,
Бүркеді бұлттар аспанды.
Қолың жетпей арманға,
Көзіңнен сенің жас тамды.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу