Өлеңдер ✍️

Сырдария атылып жардан асып,
Шым үйлерді толқындар қалған басып.
Көктем күні кемпір-шал далада жүр,
Үй орнына тұрғызып талдан лашық.
Тауды үйіріп, шалқадан түсірердей,
Сұп-сұр болып бұрқанған түсі дүлей.
Таң алдында тағыдай тарпа бас сап,
Бейғам елдің туғызған ішіне үрей.
Көрген адам құлазып, татыр жердей
Қаны қайнап түтейді тақыр шөлдей.
Орын теуіп сортаңнан ойдым-ойдым,
Сырдың суы жайғасып жатыр көлдей.
Толқындардың төсінде сайран салып,
Кеше жүрген ақындар жайнаң қағып.
Түн ішінде өзгеріп шыға келген
Қармақшыға қарайды қайран қалып.
Дариямен алысып, ағынды өрлей
Дүлей күшке дүлей боп дамыл бермей,
Толқындарды тосады тосқауыл боп
Айқастағы Қармақшы жауынгердей.
* * *
Жапырақ болып жаз ұшып,
Күз келген суыт жел айдап,
Кеткенде көлден қаз ұшып,
Телмірдім тағы сені ойлап.
Неткен бір жан ең апыр-ау,
Сарғайтар саған не қылдым.
Ағашты жапты ақ қырау.
Қыста да сені сағындым.
Айрылар кездің арманын,
Айтып ек жалғыз біз желге.
Көктемнің жақын қалғанын
Сездім де шықтым іздеуге.
Жетті кеп гүлмен бір күн жаз,
Сол гүлден сені көрмедім.
Келге кеп қонды шіркін қаз,
Бірақ сен қайтып келмедің.
* * *
Жаудырдық бұлтсыз жаңбырды,
Толқыттық жасап шөлде егін.
Табынтып тылсым тағдырды,
Тастадық жағып жерге күн.
Жасадық жібек талдарды,
Жапырақ жатыр көйлек боп.
Тірілттік өлген тауларды,
Жалындап жатыр жерде от боп.
Таласар басқа қайда әлем,
Бір кезде мені күндеген.
Айы жоққа ай берем,
Күні жоққа күн берем.