Өлеңдер ✍️

Тың даланы түлетем деп
Өтті талай күресте таң.
Көкірегіне күн мекендеп,
Тұрды ұйқысыз республикам.
Алуан тілмен берді сөйлеп,
Байтақ дала, байтақ аспан.
Еңбекпенен келді зейнет
Жеңілді тың тайталасқан.
Сарыарқаның сауырына
Салды саусақ күсті қолдар.
Асау дала бауырына
Айыл тартып түсті жолдар.
Толқыды егін жер төсінде
Жарылқады халқымды күз.
Тұр ерлердің кеудесінде
Бидай түсті алтын жұлдыз.
* * *
Сапырып жылдар дариясын,
Шарқ ұрып қырлар қиясын,
Толқытып жанның ұясын,
Селіңді бір кез құясың.
Жылатып я күлдірмей,
Қаласың кейде түк үнсіз.
Толқынын сыртқа білдірмей,
Тулайды бір ой тынымсыз.
Белгісіз қашан жанары
Жаныңның оты лапылдап.
Қиялың қанат қағады,
Қалғандай өлең жақындап.
Жел басылып шаңдатқан,
Жауардай жырдың жаңбыры,
Өлеңін жылдар толғатқан,
Қиын ғой ақын тағдыры.
* * *
Алатау асқарынан
Ағараңдап таң өтті.
Алматы аспанынан
Көрінді күн әдепкі.
Күн кірпігі — қызыл найзалар
Қызыл жалауларға түсті.
Аспан кеңістігін айнала
Ақ көгершіндер ұшты.
Ай әлі батпай
Тұр солдаттай,
Тоғысты күн барып.
Әйтпесе ну орманды,
Асқар тауларды
Тұрады кім бағып?!