Өлеңдер ✍️

Қараптан-қарап
кішірер денем,
қара бір көзден жас парлап —
қалқамның өзі түсінер деумен
қалжың айтып ем
астарлап.
Түсіне тұра
әзілге бұрып,
күлгендей болдың сен мүлде,
Жүректің тұсын
назың кеміріп
бара жатқанын көрдің бе...
Желдеп те көрдім,
селдеп те көрдім,
жолыңа төсеп нұрдан құт,
Басымды байлап бермек те болдым
бөсіңе сенің құрбан қып.
Айтқызып қойған кісіге өтірік,
қарымы қысқа хал мынау, —
Апыр-ау, жаным, түсіне тұрып,
түсінбеген боп...
қалдың-ау!..