Өлеңдер ✍️

Өткенге де,
кеткенге де мұң шығып,
басыңызға не күн туды мұншалық,
бұрын да сөз ермеп пе еді соңыңнан,
көрмеп пе еді көңіліңді кір шалып.
Түрін көріп шеріңіз бен шеменнің,
жан-сырыңды ұға қояр деп ең кім, —
Сенің тіпті бар-жоғыңды білместен
тірлік кешіп жүрген жоқ па көбі елдің.
Көкірегіңнің бұрқыратып от-селін,
елдің қамы сияқты еді-ау көксерің, —
қасың түгіл,
достың өзі кешегі
хал-күйіңді біліп жатқан жоқ сенің!
Бірі дұрыс болғанымен,
бірі ағат,
оларды да отыр деме кінәлап,
бүгін еріп кетпегенмен,
көр де тұр —
түбі келіп түсінеді жұрағат.
Қаумалаған дұшпаны бар, досы бар,
кешегі асқақ кездеріңді есіңе ал:
бойын елге көрсетуден үркетін
ойы кемге
кейігенде...
не шығар!