Өлеңдер ✍️

Сездім де қабағында сызат барын,
арамыз ушығуын ұзатпадым.
Қарсы айтар жауабымды,
сауалымды
көңілдің түкпірінде тұзақтадым.
Болдық па,
болмадық па, сірә, ғашық,
алайық арамызды бір-ақ ашып,
Қырда өскен кеше ғана тең гүл едік,
қайтеміз енді келіп...
кінәласып.
Белгілі неге бірден түңілгенің,—
икемім аздау болып бүгін менің,
сен шығар төрің үшін,
орын үшін,
басқаны баса-көктеп жүгірмедім.
Байлыққа балап таза гүл иісін,
ұмтыла қоймадым ба "сыйың" үшін,
Көңілім сен дегенде шалқыр еді,
алтыннан артық еді жымиысың.
Сұрланып сәл-сәл ғана,
тына қалдың,
қамықпа,
мұндайға сан шындағанмын,—
Керегі маған адал көңілі еді
жалғанда жаным сүйген бір адамның!