Өлеңдер ✍️

Қаздырып берді Ызбанов,
"Ақжар" атты жарманы.
Бітетұғын болды енді,
Аш, арықтың арманы.
Жер менен суда қалайда,
Бұл дүниенің бар малы.
Ағысы сондай суының,
Домалатады арбаны.
Жағалап жүр жұрт біткен,
Қолға алып кетпен, тырманы.
Қуанышты бәрі де,
Толғандай пұлға қарманы.
Жасасын жолдас қайткенмен,
Дүзетіп берді шаруаны.
Қатын, еркек қалмастан,
Қаптап барады егіске.
Тамыр жайып талданып,
Айналды дәндер көгіске.
Бәрі де бәйге алатын,
Қалатын емес сөгіске.
Шекелері тоқпақтай,
Тойынғандай жеміске.
Шығып барады шынында,
Күннен-күнге кеңіске.
Дұшпандар да дос түгел,
Санай алмайды кеміске.
Жасаңдар жолдас жай қылып,
Шығардыңдар тегіске.
Қой қоздап, ешкі лақтап,
Ішіп жатыр айранды.
Екі рет туып жылына,
Көбеюге айналды.
Реттеліп от, суы,
Жазы, қыс жақсы жайланды.
Лақтары серкедей,
Қозылары тайланды.
Көтере алмай құйрығын,
Көп қошқарлар байланды.
Қайткенменен күтетін,
Бергенмен Кеңес қай малды.
Халық қалайда біледі,
Асырау жөнін айуанды.

1935.