Өлеңдер ✍️

Ер деме артында аты қалмағанды,
"Асыл" деп айтпа, адам алмағанды.
"Халық қамын ойлайды" деп ойламаңдар,
Нәпсі үшін ұят, арды жалмағанды.
"Берер" деп қонақасы қона көрме,
Тоя жеп, майға қолды малмағанды.
"Қыран" деп қиып түсер қолыңа алма,
Алыстан анды көзі шалмағанды.
"Жолдас" деп жанашыр боп, жаныңа ертпе,
Тапқанын алдыңа әкеп салмағанды.
"Жүйрік" де өрге салса өршеленіп,
Буыны босап, белі талмағанды.
"Ақын" де ойға ұнап, ұрған сайын
Айтқаны аса берсе әр қаламды.
Сөз сөйлеп, бір қатарлар шықтың деп жүр,
Сияқты сабан - сілімтік арқаланды.