Өлеңдер ✍️

Отыз беспен қош айтысқан кезде бұл,
Көңілімді мазалайды өзге жыр.
Мені біраз жерге апарып тастадың,
Еліктіріп, желіктіріп, жезде-өмір!..
Балалықтан ыстық не бар жалғанда,
Соны аңсаймыз иығымыз талғанда.
Бұл-бұл ұшты көзден қайран балғын шақ,
Шыбық аттан аударылып қалғанда.
Қызығыңа тоймасымды білгеннен,
Бүрін ашып тұрады ылги гүл кеудең.
Жақсылық деп соғатұғын жүректің,
Ақ желкенін келесің сен үрлеумен.
Соңғы нүктем алыс па, әлде, жақын ба,
Ойланғаным жоқ әлі бұл хақында.
Тірлік қамы тұралатып жүргенмен,
Ең бастысы бұл емес қой ақынға.
Кезімді осы бала сүйіп, жар құшқан
Ақ қанатты арманым көп алға ұшқан.
Өмір, сенен сұрамаймын байлықты,
Кенде қыла көрмеші тек алғыстан!