Нақыл сөздер ✍️

Есіңде ме, сен жас кезіңде уақыт тез өткенше асығар едің. Мектепте сабақ қашан аяқталар деп аптығатын едің. Жас кезінде баланың бәрі уақыттың тез өткенін қалап, әрқашан асығып жүреді. Ол тау төбесіне тез шыққың келгендей, төбе басын тез көргің келгендей асығыстық тірлік ғой. Сол төбеге шыққан соң енді төмен түскің келмейтіні бар. Бірақ түсуің керек. Төбеде орын тар, соңыңнан келе жатқандарға босатуың ләзім. Түспесең де олар соңыңнан итере-митере төмен сырғытады. Уақыт жылжи отырып сені төбеден жайлап түсіреді. Сенің түскің келмес, сондықтан уақыт зырлап тез өтеді. Уақыт тез өткен сайын адам өтіп бара жатқан өміріне қынжылады. Жастық шағын, жігіттік дәуренін, жігітағалық заманын қимайды. Ал уақыт бірте-бірте күш алған метро поезындай зырлай жөнеледі. Енді қартайған сайын әлгі зырлап бара жатқан уақыттың жайымен жылжуын аңсайсың...