Өлеңдер ✍️

Ұсақ кемшілігімді кешіре алмадың,
Асқақ қасиетімді – есіңе алмадың.
Алдыңда – жібектей, есіле алмадым,
Түйін боп қалдым да... шешіле алмадым.

Өзгелер өте алмас – тас қамалдаймын,
Бар сенің кеудеңде – басқа қандай мұң?
Жын-шайтан, періңді жасқағандаймын,
Мен сені түсінем,қасқа маңдайлым!

Біздер де бір кез,қамыққан шығармыз,
Жоқшылық жүдетіп, тарыққан шығармыз.
Оңалдық енді дегенде: қалыптан шығармыз,
Бірімізден біріміз – жалыққан шығармыз!

Ұмытам қалай, өзіңе қосқан күнімді,
Ақталам не деп, азырақ достан, бүгінгі?
Түсіріп алдың, асқақ аспандығыңды,
Ала ғой, бердім, сұраған «бостандығыңды?!»