Өлеңдер ✍️

Жамылып иығына түбіт шәлі,
Кетерде көше кездің қимай әлі.
Тыншып бір топырақта жатыр екен,
Келгенде зираттағы жанның бәрі.
Әркімнің жүрдің оқып қабір тасын,
Қара жер, бізді өстіп жаңылтасың.
Зиратқа айырыларда неге келдің,
Беу, жаным, неге жанды ауыртасың.
Ойыма түсті сол кеш зираттағы,
Өлім — хақ, ол қандайды қиратпады.
Қабырдың қақ ортасын басып тұрып,
Сүйіскен сүйгеніңмен қибат тағы.
Болса да күн кешкіріп, бізге бейуақ,
Көрінді көрікті боп көзге жан-жақ.
Өмірге құшақтасып жүріп кеттік,
Жата бер, ескі дүние — киелі аруақ.

1929 жыл. Қыркүйек