Өлеңдер ✍️

(Октябрьдің он жылдық мерекесіне)

Еркі желдің еркінде,
Ел емес едім, ебелек.
Өткен күнде белгі жоқ,
Айтып - айтпай не керек.
Ебелек болсаң күн қайда
Еркіңше көктеп, гүлдемек?
Арынды дауыл асқақтап,
Көтерілмек, гулемек.
Қарысар қайрат қайда бар,
Ебелек бірге шүу демек.
Көшерді жел, қонарды
Сай білді, жүрдім дөңгелеп.
Ебелек емес, ел едім
Көркөз, көзсіз көбелек.
Қуғынның қуып тыққаны
Жырасы қысаң бір өзек.
Жырасы - жылан ұясы,
Арбады, шақты тістелеп.
Тілімді тісім тістеді,
Қолымды қолым шегелеп.
Уыты алды, уландым,
Жығылдым, жаттым әлсіреп,
Жаралы, жалғыз жар асты,
Жатты өлімші көкірек.
Қанды сорып, жанды жеп
Жатты жылан... түн түнек.
Аспанмен астас Алатау,
Асусыз асқар кезеңін
Асқақтап асқан жалғыз жел
Өткелсіз өткен өзенін.
Бұрқыратып бұлт айдап,
Тербеткен теуіп терегін.
Тағысын тайдай тулатып,
Таптырмаған дерегін.
Қиядан, қыран қырқысып,
Ұяда болған тез өлім.
Бұрқ - сарқ еткен бораны,
Тербеген теңіз тереңін.
Жауынды жасыл жалтылдап,
Өкірткен дауыл өлеңін.
Ақ бура толқын арсылдап,
Айнала соққан кемерін.
Қара қайық қан сасып,
Сүңгіткен суға өз елін.
Жылтылдап оты, желкені
Желкілдеп, қызыл кеменің,
Басында даңғыл капитан,
Төңкеріс туы - Ленин.
Жалшыны жағаға aп шығып,
Жарлыған жұртқа керегін.
Жұмысшы жауын бөріктірген
Мұжықтан тауып көмегін.
Жарлы елді де оятқан:
− Октябрь!
− Кеңес!
− Төңкеріс!
− Ленин!
− Ленин!
Деген үн.
Есалаң жатып ең - аулақ,
Есіттім жылан түсті деп;
Еңбегі егеу көп бауыр
Кісенді қырқа кесті деп;
Бұғаудан қолды босатып,
Шынжырлы торды шешті деп;
«Езілгендер енді еркін!
Есейтіп, есіп, ес білмек»,
Дегендей дауыс құлаққа
Еміс те, еміс естіледі.
Көзімді аштым нұр толған
Қырмызы жылау көк тіреп...
Ескіге соқты есілте,
Есімді жидым «үуһ!» деп.
Балғалы бауыр баста тұр,
Күйелі дене, күс білек.
Орақты бауыр қаста тұр
Маңқиған мұжық түстірек.
«Әйдә, бірге жүр!» - деді,
Ұмтылдым, тұрдым үш тіреп.
Ұстадым қолын бұлардың,
Айқасып қалды үш білек.
Таяғым таптым, таяндым,
Өзімді сездім күштірек.
Үшеуміз бірге аттандық
Ұштасқан соң үш тілек.