Өлеңдер ✍️

Көз тұндырып тұр алдымда

Мәрмәр шың,

Көрген адам дегені ме таңдансын.

Сиқырлайды,

Сезіміңді,

Сырлы тау,

Көрмегенге айта жүрер армансың.

Көркемдігі көз тұндырар,

Жасаған!

Қаланыпты ақ мәрмәрдан —

Босағаң.

Осы таудың тастарынан —

Лермонтов,

Деп қаласың,

Қайсар жырын қашаған...

Тіл қатпайсың білмегенге

Тұс танып,

Тілдесесің аспанменен сұстанып.

Атқылаған нарзаныңнан ерекше,

Тұр ма дерсің,

Сарқылмайтын күш дарып.

Келер саған аңсаған жұрт ағылып,

Келер саған үміт оты жағылып.

Келер саған —

Ақындары әр елдің,

Ерлік жайлы аңыздарды сағынып...