Өлеңдер ✍️

Өрінде отырсам да Алматының,

Алыстағы езіңмен жалғас үнім.

Үніңнен үзіліп тұр толқынды күй,

Асатын сырластықтан бар ма шырын.

Жаудырып жатқан соң ба тұнық Сайрам,

Ойымды отырсың біліп қайдан.

Елестеп көз алдыма келе берер,

Жағанда жүрген күндер құрып сайран.

Жағанда жүгіруші едік,

Кешіп толқын, Амал не,

Алысқа ұзап кетіпті ол күн.

Сайрамның тұнық көлі қасиетті —

Тербеген махаббатты бесік қой шын.

Қағатын қанаттарын қия таңнан,

Аттары ел аузында жиі атанған,

Құстары туған жердің қиқу салып,

Төріне жүрегімнің ұя салған.

Төріне жүрегімнің ұя салған,

(Айықпай көптен бері жүр осы арман).

Құс екеш құсының да жаны жомарт,

Бар әнін көкірегіме құя салған!

Содан ба құс үніне құмарлығым,

Айығар басымыздан мұнарлы күн.

Сайрамның саясында өскен құрбым,

Кескінің көз алдымда тұрар бүгін!