Өлеңдер ✍️

Шапса балта өтер ме
Табиғи таудың тасына.
Дауасыз ғұрып кетер ме,
Басыңа сіңген жасында.
Қу сүйек салсаң сорпаға,
Не жібітер, не жұғар?
Алсаң, айтсаң ортаға,
Көзсіз көкірек нені ұғар?
Аштық көрмей тоқ болмас,
Қайғысыз адам ой таппас.
Көзі көрмей тоқталмас,
Дегенге шабан қой шаппас.
Жарқанат күнді сүймейді,
Не демекші күнді сол?
Жақсының қадірін білмейді,
Адасқанның алды жол,
Айналасы жауырдың
Қара шыбын қаптаған.
Тамшысы шайып жауынның,
Тазалығын таппаған.
Ит мойнына жез тақсаң,
Ыза қылар, ырылдар.
Қамсыздарға сөз айтсаң,
Қылмыңдар да қырыңдар.
Он жаз келіп, көктер ме
Құрт жайлаған қу ағаш.
Көзі ашық, зейіні өктемге,
Иә өтірік, иә рас.
Мал кетпеген маңынан,
Көк иірім құдық суалар.
Маңайының шаңынан,
Жайқалған ағаш қуарар.
Сұм көңілдің батыры - ай,
Тіл шіркіннің қорқағы - ай.
Санасыз, салқам жақын - ай,
Елдесуге шорқағы - ай.
Асыл паһим - ақыл - ай,
Жаудың. салған ортағы - ай,
Екі жол - ай, апыр - ай,
Мен ғұрыптан қорқам - ай.