Өлеңдер ✍️

1949 жылы замандастарының шақыруымен Кенен Алматы облысы, Жамбыл ауданындағы Киров колхозына келеді. Ақын түскен үйге ел көп жиналады. Топ ішінен жас ақын Әсімхан Қосбасаров Кенекеңе өлеңдетіп сәлем береді.

Ә с і м х а н:
Ассалаумағалайкум, Кенен аға,
Қордайдан ат арылтып келген аға.
Біз сізді көрмегелі көп жыл өтті,
Өлмеген көріседі деген, аға.
Мөлшерлеп ән-жырыңды есепке алсам,
Мұхиттың дариясындай терең аға.
Жамбылдың бірге жүрген шәкірті едің,
Аламыз үлгі-өнеге сенен, аға.
Түсті деп осы ауылға естіген соң,
Өзіңмен кездесуге кеп ем, аға.
Жиналып өңшең ақын текке отырмай,
Халыққа өлең айтып берелі, аға.
Әндерің тізген меруерт сияқтанып,
Жәкеңмен Москваға бір аттанып,
Ағаның денсаулығы жақсы ма?— деп,
Жүремін сыртыңыздан сұрап қалып.
Тыңдауға бал сөзіңді халқың құмар,
Үй толып,
ел жиналды құлақтанып.
К е н е н:
Кенендей ел сыйлайды қариясын,
Бір кезде қарияңды сағынарсың.
Алмабай, Сартжан, Көшер, шақырып ең,
Бұрылып келмей кетсем тарынарсың.
Үйіне Бейсембайдың келіп түстім,
Ауылдан мен шыққалы болды үш күн.
Кешегі Байбуырлы Сарыбас ақын,
Жамбылдың оң қолынан сарқыт іштім.
Солардан көп әңгіме естігемін,
Жігітке пайдасы жоқ асығыстың.
Әсімхан,
талабы бар жігіт едің,
Аға деп сәлем беріп қолды қыстың.
«Нұр жауар таланты ерге» деген сөз бар,
Сен - дағы ордасы бол мәжілістің.
Бәйге аты шабар жұқа терлікпенен,
Өткіздім алпыс бесті ерлікпенен,
Бірге өстім біте қайнап еңбекші елмен,
Санастым үлкен-кіші, ел-жұртпенен.
Өнердің Кенен болдым арқасында,
Айтылмай көңіл шері тарқасын ба,
Сендерге ән шырқамай Кенен атаң,
Өлеңін сап кете ме қалтасына.