Өлеңдер ✍️

Мидың ойсыз бостарынан шаршадым.
Мылжыңдардың тостарынан шаршадым.
Ұйықтатпайтын ақ жындардан шаршадым.
Күлдірмейтін қалжыңдардан шаршадым.
Ақмақтарды кешіруден шаршадым.
Ашу өртін өшіруден шаршадым.
Күмілжіген жасық сөзден шаршадым.
Күлімдеген ғашық көзден — сақтай гөр!—
Қай кезде мен ғашық көзден шаршадым?!
Барар жерге тап-таза боп жетемін.
Бойдағымды сарқып беріп кетемін.
Маған жайған текеметті — кілеммен,
Тас бөстекті — құс төсекпен өтедім.
Барар жерге тап-таза боп жетемін.
Бойдағымды сарқып беріп кетемін
Өзім жеген құлақтарды — жамбаспен,
Қозы-лақты — қошқарлармен өтедім.
Барар жерге тап-таза боп жетемін,
Бойдағымды сарқып беріп кетемін.
Қастан ішкен қара суды — шәрбатпен,
Алғы сөзді — абыроймен өтедім.
Дәм таусылып нұрлы туын жығар күн.
Есептеулі дем қалғанын ұғармын.
Жамандықты жамандықпен қайырмай,
«Қарыздар» боп кететұғын шығармын.