Өлеңдер ✍️

«Суда юынып алдым,

Өстем коры калды,

Күк катына менгәндә

Канатларым талды...»

                                                       Киік қаз әні.

                                                      Татар халық аңызынан...

Киік қаздар,

Талды ма қанаттарың?

Ұштыңдар ма Күн көзін жанап бәрің?!

Санамдағы сағыныш сартап болған –

Көк жүзіне телміртіп қаратқан үн...

Көл бетінде із қалды шимайланып...

Айдыныңды өзгеге қимай, налып,

Назырқанып ұштың ба текті құсым

Жапандағы қараша үйді айналып?!.

Көне Ұрымнан жеткен-ді көмескі үнің,

Қаңқылыңды сол күнгі мен естідім...

Сен білгенсің әзелден адамдардың

Бір-біріне қимас дос еместігін.

Жолың жатыр көк төсін қақ айырып,

Бүркей алмас жарығын жабайы бұлт.

Айға қарай қаңқылдап сен ұшқанда

Көк бөрі де мұң шаққан талай ұлып:

«Суың қалды, киік қаз, мен де қалдым,

Ілесе алмай сазына сендегі әннің.

Қауырсыннан үздің де тамшы-ғұмыр

Мендік көкжал-әлемді шерге малдың...

Күміс жиек жолың бар айдан анық,

Аспандайсың қуатты қайдан алып?!

Жеті қат көк талдырар қанатыңды,

Тұрақтайсың, айта кет, қайда барып?»

...Басы қайда керуен-көшіміздің?!

Бағзы аңыздың желісін несін үздің?!

Киік қаздың жолына көзіңді сал –

Түбі түсер жолымыз осы біздің...