Өлеңдер ✍️

Жан жүйемді кеміргіш ой кеміріп,
Жын соққандай өлең жазам еліріп.
Көз көрмейтін кеткім кеп жүр бір жаққа,
Бұл өмірдің тәттілігін сезініп.
Сонда ұғармын, сонда бәрін түсінем,
Ей, жақсы өмір, ең болмаса түсіме ен.
Мен бақытты көре алғам жоқ алайда,
Бақытсыздық жеңе алмайды күші кем.
Адам дейтін сырты сұлу гүл сынды,
Сусып кетер әп-сәттегі құм сынды.
Жүрегін тас, санасын у жайлаған
Шешуі жоқ, аянышты мұң сынды.
Таба алмадым ағы қайсы, қарасы.
Бәрінің де сыздайды жан жарасы.
Жек көруге дәтім барған емес тек,
Өйткені олар адамзаттың баласы.
Өкпелетті, өкінішті үдетіп,
Ойға салды жүрегімді жүдетіп.
Содан бері дәніктіріп жүрмін мен,
Уайымдарды үйіме әкеп түнетіп.