Өлеңдер ✍️

Ештеңені сезбейді ғой деп пе еңдер,
Еш нәрсені білмейді ғой деп пе еңдер.
Менің жаным көлгірсуді сүймеген,
Оған куә, тау менен тас, көк пен жер.
Бәрін көрдім, жасаурады жанарым,
Кеуде қаққан кейпін көрдім ағаның.
Бұл өмірден алары көп білемін,
Уызында жарымаған баланың.
Жылап тұрды, қан жылады жүрегім,
Сонда да үміт үзе алмады күдерін.
«Мен басқамын, ұқсамаймын оларға», –
деймін де іштей, өзіме-өзім күлемін.
Жалынуға дәрменім жоқ, жат маған,
Көтермеңдер, қар боп жерде тапталам.
Менің мұңым өзім үшін тәтті мұң,
Менің жырым, түтей соққан ақ боран.